Even iets kleins..
“Je scrollt wat doelloos langs het nieuws op Nu.nl. Met nauwelijks aandacht laat je de social feeds aan je voorbij gaan. Facebook en Instagram updates. Weer 10 minuten verder. Je legt je telefoon weg want je denkt ” Ik kijk wel heel vaak op dat schermpje” Met de afstandsbediening zap je langs de kanalen. Niets op tv. Dan kijk je om je heen. Wanneer heb je eigenlijk voor het laatst je oma gesproken?
” Deze week is het de week van de eenzaamheid”
Eenzaamheid is niets geks. Niks nieuws ook en zeker niet iets om je voor te schamen Maar wel een lastige. Één op de 3 mensen ervaart eenzaamheid. Zelfs al hebben ze mensen om zich heen. Zelfs al hebben ze een uitgebreid, online, netwerk. Geen aansluiting vinden bij anderen, verlies of afwijzing kunnen een aanleiding zijn. Iemand met het meest fantastische profiel kan soms ook verschrikkelijk eenzaam zijn.
“Social” Media maakt ons niet persé socialer. Denk aan de omlaag kijkende koppies in het openbaar vervoer of op straat, niemand kijkt nog om zich heen. Toch kan het wel degelijk ingezet worden om sociaal contact te onderhouden. Je toevoegen aan groepen met de zelfde interesses als jij. Ouderen netwerken, noem het maar op. Neem mijn oma nou. Zij is 86 en gebruikt Facebook om haar familie een klein beetje in de gaten te kunnen houden. Wij wonen immers allemaal verspreid over de wereld. Ze doet ook aan Wordfeud en online spellen in teamverband. Ik vind het super knap dat zij dat kan. Maar heeft ze echt oprechte aandacht? Voelt zij verbondenheid? Voelt zij zich gehoord als ze van een van ons een “like” krijgt op een reactie met een paar spelfouten omdat ze het allemaal niet zo goed meer ziet? ” kind wat ben je een mooi mens, pma is heel erg torts op je”
Het zijn de kleine dingen die zorgen dat eenzaamheid verzacht wordt. Je buurman meenemen tijdens een wandeling met de hond. Een praatje maken met de meneer die samen met jou op de bus staat te wachten. Een kopje thee met een vriendin. Een kaartje sturen, zomaar. Die telefoon een keer gebruiken om even te facetimen met je vader of gewoon ouderwets bellen met je oma. Gewoon omdat het kan.
Lieve groet,
Noami